Kur takova nje engjell!!!!!
...Ishte si nje anije ne mes te oqeanit,kur je e braktisur dhe e sfilitur, kur shpirti yt perplaset mes dallgeve te pameshirshme dhe te egra dhe per nje moment shikon diku tutje nje anije. As poeti dhe as shkrimtari me i madh nuk do te ishte ne gjendje te pershkruante metamorfozen qe ndodhi ne shpirtin tim. Dallget u shuan, u bera me krahe dhe veten e gjeta jo me ne oqean, por ne qiell. Prania e tij perfaqsonte per mua shpresen, shpetimin. Ai ishte i qeshur sepse e dinte mire qe po me shpetonte, por ajo qe kuptova ishte se rastesia dhe rethanat e ndertuara nga Zoti ishin te atilla qe arrinin perfeksionin. Them keshtu sepse ne fakt une , e shpetuara isha ne te njejten kohe dhe shpetuesja. Bordi i atij ishte bosh ai kerkonte oqeaneve per te gjetur dike qe ti tregonte drejtimin dhe te dy te bridhnin te dashuruar duke ju shmangur stuhive detare. Pa kushte me pranoi si te ftuaren e tij si kapitenen e tij dhe pa kushte e pranova si shpetimtarin tim.
Anija jone ecte e sigurt drejt brigjesh dhe ishujsh qe kurre me pare njeriu nuk i kishte zbuluar. Vetem une dhe ai, qe te dy larg masakres dhe perdhunimit skandaloz te natyres , dikur e virgjer dhe e paster. Nuk kishte dimer, nuk kishte vere, nuk kishte nate, nuk kishte kohe, nuk kishte te tjere, ishim vetem ne. Si tani e kujtoj buzeqeshjen ne fytyren e atij, gjithe embelsine dhe miresine qe nje qenie njerezore mund te kete ne vetvete.Luante cdo dite me dallget floket e tij perhapeshin me eren. Ai shikim qe me cmendte,ato ledhatime qe me bene te ndryshoj mendimin per jeten, engjelli im kishte ardhur para se une te vdisja. E megjithate erdhi nje periudhe kur stuhite rifilluan, ererat u bene me te forta, nata rierdhi. Ai u frikesua u terhoq u mposht. Me mori ne anije dhe pa pike meshire me hodhi ne mes te oqeanit, duke me lene me te pashprese se me pare. U zhgenjeva dhe nuk prisja me per anije te tjera ne horizont, as ato nuk me shpetonin dot. Kam mbetur aty mes dallgeve qe peshtyjne e ulerasin per te pritur fundin e nje jete qe me solli vetem iluzione dhe zhgenjime.
Tani dua te vdes, sepse dua te takoj serisht engjellin tim ne boten tjeter, dua jem serish vetem me te. Ndoshta Babai Hyjnor tregohet kaq i mire sa te mos sjelle nate edhe ne parajse, sepse ndoshta do te zhgenjehesha dhe atje.
Do jemi serish bashke engjell, ne nje tjeter jete, ne nje tjeter vend, por do jemi serisht bashke.
Titulli: Kur takova nje engjell!!!!! 
Sun Jan 20 2008, 20:19
